Dobry dzień. Chciałbym zapytać, jakie masz doświadczenia własne, uczniów lub klientów z przejściem na post przerywany lub możliwymi przeszkodami, które musieli pokonać? Czy oni, Ty, początkowo i jak długo wykazywali jakieś negatywne odczucia lub reakcje organizmu na zmianę i oczywiście także pozytywne reakcje. Właśnie próbuję sam, pierwszy tydzień. Rano czuję się trochę zmęczony, staram się codziennie medytować, rano wypijam dużo wody około 2 litrów. Staram się także dostosować skład diety wysokowęglowodanowej tak, aby był jak najbardziej zbilansowany. Przejście z 5 posiłków dziennie na 3. I nie chodzi tylko o to, że da się to zrobić na papierze – czyli w menu, ale też praktycznie i bardzo staram się łączyć posiłki. Nie zawsze mogę utrzymać średni GN w porcji. Jednakże ogólnie w ciągu dnia GN jest niskie do średniego. Dziękuję.

Każdej zmianie sposobu odżywiania towarzyszy reakcja organizmu. Jeśli chodzi o profil metaboliczny jednostki i zakres zmian, objawy te są albo bardziej wyraźne (dyskomfort), albo wręcz przeciwnie, jednostka radzi sobie z nimi bez większych trudności. Przy IF najczęstszym wyzwaniem jest opanowanie protestów przewodu pokarmowego, który jako długotrwały nawyk domaga się dostarczania pożywienia nawet w godzinach porannych (przejawia się to także wahaniami poziomu cukru we krwi ze wszystkimi konsekwencjami) . Trzeba zdać sobie sprawę, że są to naturalne, tj. normalne objawy, których nie można uniknąć. Różny jest jedynie ich zakres, a co za tym idzie także percepcja emocjonalna u każdej osoby. Organizm posiada mechanizmy adaptacyjne, dzięki czemu potrafi przystosować się do najróżniejszych sytuacji. Ale i tutaj obowiązuje zasada indywidualności, tj. każdy osobnik reaguje inaczej, a proces adaptacji trwa różną długość – ktoś przechodzi na system IF natychmiast i bez cierpienia, inni zaś muszą uporać się z serią typowych objawów, które mogą trwać kilka tygodni.

Tematy:  Tracić na wadze   Przerywany post