Doradztwo

Wybrane pytania z konsultacji on-line, która jest integralną częścią organizowanych przez nas kursów.

Nietolerancja pokarmowa

Nietolerancja pokarmowa to negatywna reakcja organizmu na określony pokarm, która różni się od reakcji alergicznej tym, że nie angażuje układu odpornościowego. Objawy nietolerancji pokarmowej mogą obejmować problemy trawienne, takie jak wzdęcia, biegunka lub zaparcia, ale mogą również obejmować inne objawy, takie jak bóle głowy, zmęczenie lub wysypki skórne. Objawy te pojawiają się zwykle kilka godzin po zjedzeniu pokarmu, którego organizm nienawidzi.

Nietolerancja pokarmowa może być spowodowana brakiem niektórych enzymów potrzebnych do trawienia pokarmu, wrażliwością na dodatki do żywności, wielokrotnym spożywaniem niektórych pokarmów lub stresem, a także czynnikami psychologicznymi. Do najczęstszych nietolerancji pokarmowych zalicza się nietolerancję laktozy, glutenu, fruktozy i histaminy. Właściwa diagnoza i leczenie nietolerancji pokarmowej jest kluczem do utrzymania optymalnego zdrowia i odżywiania.

Witam, już zaczynałam się cieszyć, że w końcu mam jasne pojęcie pomiędzy celiakią a alergią na gluten. Dzisiejsza lekcja znów mnie trochę zdezorientowała. O alergii mówiliśmy, że jest ona uwarunkowana reakcją immunologiczną, a nietolerancja jest spowodowana zaburzeniem metabolicznym (najczęściej niedoborem enzymów). Czy zatem celiakia = nietolerancja pokarmowa, chociaż w przeciwieństwie do innych nietolerancji pokarmowych w jej rozwój zaangażowany jest układ odpornościowy? Chciałam też zapytać, czy celiakia rzeczywiście jest chorobą nieuleczalną? Jako dziecko zdiagnozowano u mnie celiakię, ale obecnie (od około 10 roku życia) nie mam problemu z glutenem. Czy zatem była to błędna diagnoza? Dziękuję.

Celiakia to genetycznie uwarunkowane zaburzenie odporności błon śluzowych, które nieprawidłowo reaguje na gluten i prolaminy. Jest to nietolerancja (= zaburzenie metaboliczne), w której uczestniczy układ odpornościowy. Współczesna medycyna określa ją jako chorobę nieuleczalną, czyli trwającą całe życie. W praktyce byłem świadkiem kilku sytuacji, w których chory pozbył się tej diagnozy, a mianowicie sytuacji, gdy diagnoza została postawiona w sposób standardowy (złożony) (= z małym prawdopodobieństwem błędu diagnostycznego). Nie jestem jednak w stanie świadomie stwierdzić, czy był to statystycznie nieistotny wyjątek, czy też interwencja homeostatycznych systemów samoleczenia organizmu. Przypadki te są zwykle klasyfikowane według medycyny i umieszczane w szufladzie z etykietą „remisja spontaniczna”…