MAK

Witam, jeśli wapń w maku jest prawie bezużyteczny, czy mogę chociaż zobaczyć mak jako dobre źródło białka? Np. w popularnych bułkach/ciastach makowych, gdzie jest duża ilość maku. Próbuję znaleźć choć trochę zalet tego popularnego składnika. Dziękuję.

Wapń zawarty w maku może zostać wykorzystany przez organizm ludzki, należy jednak mieć na uwadze, że obecne w nim alkaloidy ograniczają jego biologiczne wykorzystanie. Chociaż mak należy do najbogatszych źródeł wapnia, nie jest on najbardziej korzystny. Z drugiej strony nie oznacza to, że absolutnie konieczne jest unikanie go jako źródła wapnia. W sytuacji, gdy mak jest dojrzały, tj. zawartość alkaloidów jest niska, warto pracować z tym jedzeniem w kuchni. Zawartość białka w maku jest na podobnym poziomie jak w innych nasionach czy orzechach, tj. z pewnością nie jest nieciekawy w porównaniu z innymi komponentami. Oceniając tę żywność, zawsze kieruj się dwiema kluczowymi cechami: 1. Pierwsza to ilość tłuszczu, która jest reprezentowana w największej ilości objętościowej. Z punktu widzenia zawartej energii, przy większym udziale spożywanego maku, mogą one znacząco wpływać na bilans energetyczny. 2. Po drugie, zawartość opiatów, których stężenie jest wysokie w niedojrzałych makach. W mniejszych ilościach zawarte są także w dojrzałym maku, mają zdolność negatywnego wpływu na funkcjonowanie układu nerwowego.

Dobry dzień. Jarmuż, pak-choi i brokuły zaczynają tracić na znaczeniu jako roślinne źródła wapnia. Jaka jest Twoja opinia na temat tych produktów pod względem zawartości wapnia? Obliczyłam ilość przyswajalnego wapnia w brokułach i wychodzi mi lepiej niż w mleku krowim. Nie polecam już też maku jako źródła wysokiej jakości, ponieważ jego wchłanialność jest w rzeczywistości bardzo niska, jak stwierdzono na przykład tutaj: https://www.evahajkova.com/cs/jaka-je-absorbce-vapniku-z-rostlinnych- zdroju- ekspresja do maku, a jednocześnie istnieje ryzyko wysokiego obciążenia kadmem. Dziękuję

Wchłanianie składników mineralnych z diety jest problemem nie tylko złożonym, ale szczególnie w zakresie wyrażeń liczbowych jest silnie względne. Na proces składa się zbyt wiele czynników, aby w sensowny sposób wyrazić poziom użyteczności każdego elementu, dlatego należy tu uważać nie tylko na przyjęcie jakichkolwiek wartości, ale przede wszystkim na ich zastosowanie w praktyce. Stopień wykorzystania wapnia ze źródeł roślinnych jest na ogół znacznie niższy niż ze źródeł zwierzęcych, dlatego należy włożyć więcej wysiłku w usprawnienie całego procesu w przypadku diet roślinnych. Zasadniczo chodzi o zmniejszenie udziału błonnika i unikanie większych stężeń innych składników antyżywieniowych, ale warto też zachować równowagę w przyjmowaniu Mg, zadbać o funkcjonowanie mikrobiomu jelitowego, który odgrywa znaczącą rolę w metabolizowaniu wapnia, zapewniają wystarczającą ilość kalcyferolu lub wspomagają metabolizm poprzez aktywność fizyczną. Im większy udział pokarmów roślinnych (a co za tym idzie źródeł wapnia) w naszej diecie, tym większe wymagania stawiamy organizmowi w zakresie aktywacji mechanizmów adaptacyjnych, których zadaniem jest utrzymanie równowagi. Skrajnością w tym kierunku jest dieta wegańska, gdzie warto dopracować każdy „szczegół”, gdyż praktyka pokazuje, że rzeczywiście ma ona problem z zapewnieniem odpowiedniej ilości wapnia ze wszystkimi tego konsekwencjami. Nie należy zajmować się metalami ciężkimi w przytoczonych źródłach żywności, czynnik ten jest zależny od jakości gleby i sposobu uprawy roślin, nie ma sensu tego uogólniać.