Dobry dzień. Wspomniałeś na lekcji o superkompensacji węglowodanów. W jakich wartościach fale kompensacji węglowodanów zwykle przesuwają g/kg masy ciała i % dziennego spożycia energii. Dziękuję

Konkretne wartości są zawsze kwestią możliwości i chęci sportowca, aby znaleźć system odpowiadający jego indywidualności. Superkompensacja węglowodanów w fitnessie to specyfik, który ma na celu wpompowanie jak największej ilości glikogenu do mięśni. Wiąże się to zawsze z treningiem jednostki w sensie stopniowego zmieniania jej zdolności metabolicznych w celu wytworzenia jak największej ilości cukru zwierzęcego w komórkach. Optymalnie jest pracować ze stopniową redukcją i zwiększaniem spożycia węglowodanów. To jest w dni bez węglowodanów spożycie węglowodanów stopniowo ogranicza się do absolutnego minimum, co wymusi na organizmie całkowite wyczerpanie zapasów glikogenu (jeśli np. dzienne spożycie węglowodanów będzie na poziomie 400 g, to pierwszego dnia faza ta zostanie zmniejszona do 150 g, drugiego dnia do 80 g, trzeciego dnia do 30 g). Potem następuje faza nasycenia, pierwszego dnia np. 150 g, drugiego dnia 250-300 g, trzeciego dnia 400-450 g. Proszę jednak traktować to jako ramy i model statyczny. W praktyce jest to proces trwający kilka tygodni (2-4), podczas którego w poszczególnych mikrofazach zwiększa się spożycie węglowodanów, zawsze zgodnie z potrzebą sportowca. Trzeba przejść kilka takich cykli, zanim dowiesz się, jakie wartości ilości węglowodanów są optymalne. Oczywiście skład jadłospisu też się z tym wiąże, gdy należy unikać niepotrzebnie szybkich cukrów, które prowadziłyby do odkładania zapasów tłuszczu, ale jednocześnie także wolnych cukrów (biały ryż uważany jest za „idealny "źródło w tej społeczności - zawiera wystarczającą ilość polisacharydów o wysokim indeksie glikemicznym). W praktyce należy zachować ostrożność w akceptowaniu opinii innych osób, zwłaszcza samych kulturystów. Ponieważ wyczynowa część tego sportu opiera się na stosowaniu nieautoryzowanych środków wspomagających, od początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku zwyczajem stało się stosowanie insuliny, która przyspiesza proces transportu cukru do komórek. Jadłospis takiego osobnika ze zrozumiałych względów wygląda zupełnie inaczej niż dieta urodzonego sportowca, czyli tzw. liczby też się różnią.

Tematy:  Tracić na wadze   Węglowodany