Dobry dzień. Chciałbym zapytać, jakie masz doświadczenia własne, uczniów lub klientów z przejściem na post przerywany lub możliwymi przeszkodami, które musieli pokonać? Czy oni, Ty, początkowo i jak długo wykazywali jakieś negatywne odczucia lub reakcje organizmu na zmianę i oczywiście także pozytywne reakcje. Właśnie próbuję sam, pierwszy tydzień. Rano czuję się trochę zmęczony, staram się codziennie medytować, rano wypijam dużo wody około 2 litrów. Staram się także dostosować skład diety wysokowęglowodanowej tak, aby był jak najbardziej zbilansowany. Przejście z 5 posiłków dziennie na 3. I nie chodzi tylko o to, że da się to zrobić na papierze – czyli w menu, ale też praktycznie i bardzo staram się łączyć posiłki. Nie zawsze mogę utrzymać średni GN w porcji. Jednakże ogólnie w ciągu dnia GN jest niskie do średniego. Dziękuję.

Każdej zmianie sposobu odżywiania towarzyszy reakcja organizmu. Jeśli chodzi o profil metaboliczny jednostki i zakres zmian, objawy te są albo bardziej wyraźne (dyskomfort), albo wręcz przeciwnie, jednostka radzi sobie z nimi bez większych trudności. Przy IF najczęstszym wyzwaniem jest opanowanie protestów przewodu pokarmowego, który jako długotrwały nawyk domaga się dostarczania pożywienia nawet w godzinach porannych (przejawia się to także wahaniami poziomu cukru we krwi przy wszystkich konsekwencje). Trzeba zdać sobie sprawę, że są to naturalne, tj. normalne objawy, których nie można uniknąć. Różny jest jedynie ich zakres, a co za tym idzie także percepcja emocjonalna u każdej osoby. Organizm posiada mechanizmy adaptacyjne, dzięki czemu potrafi przystosować się do najróżniejszych sytuacji. Ale i tutaj obowiązuje zasada indywidualności, tj. każdy osobnik reaguje inaczej, a proces adaptacji trwa różną długość – ktoś przechodzi na system IF natychmiast i bez cierpienia, inni zaś muszą uporać się z serią typowych objawów, które mogą trwać kilka tygodni.

Tematy:  Tracić na wadze   Przerywany post